Hoe 4D-printing de maakindustrie op zijn kop zet
Voorwerpen die je zo programmeert dat ze zichzelf samenstellen? Producten die hun vorm automatisch aanpassen als de omstandigheden dat vereisen? Als het van Skylar Tibbits afhangt, is dit binnenkort schering en inslag. In hun Self-Assembly Lab in het Massachusetts Institute of Technology (MIT) sleutelen ze hard aan de doorbraak van slimme productietechnologieën op grote schaal. Men spreekt van 'Smart Assembly Revolution'.
4D-printing is 3D-printing met slimme materialen. De vierde dimensie is een geheugencomponent die er aan toegevoegd wordt. Deze materialen beschikken over een programmeerbaar geheugen, een soort materiaal DNA, en weten precies hoe zichzelf te assembleren. Ze onthouden hun oorspronkelijke vorm. Losstaande delen kunnen zichzelf via onderlinge interactie opbouwen tot een geordende structuur. Daarbij volstaat het om passieve energie (warmte, trilling, lucht, zwaartekracht of magnetisme) toe te voegen om vormen op grotere schaal te laten overgaan in andere.
Op de video zie je op minuut 1:30 een 3D-geprinte platte ontvouwing van een kubus. Eenmaal ondergedompeld in water plooit de ontvouwing zichzelf terug naar zijn oorspronkelijke kubusvorm. We kennen ook allemaal het effect van het achteruit spoelen van filmpjes waarbij bijvoorbeeld een gebroken vaas terugkeert in de tijd en als het ware zichzelf herstelt. Wel dit is niet langer fictie of een terugspoel truc maar 4D-realiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten